Konkurs „Jan Kasprowicz i Jego 35 lwowskich lat” zorganizowany przez Fundację Dziedzictwo Kresowe z Warszawy został rozstrzygnięty. Znani już są zwycięzcy.
Pierwsze miejsce zajął Maksym Maksymenko, drugie podzielili między sobą Marcjan Nitkiewicz i Krystyna Thorowska. Konkurs odbywał się pod patronatem honorowym Wojewody Kujawsko–Pomorskiego Mikołaja Bogdanowicza.
Ważnym elementem działań statutowych Fundacji jest popularyzowanie wśród polskojęzycznej młodzieży za granicą wiedzy o wielkich Polakach, twórcach i artystach związanych ze Lwowem. Tak narodziła się idea organizowania konkursów skierowanych do młodego pokolenia Polaków, szerzących wiedzę wykraczającą poza ramy programu szkolnego. W minionych latach podobne inicjatywy były poświęcone takim postaciom jak Zbigniew Herbert, Wojciech Kilar, Maria Konopnicka, Kornel Makuszyński.
– Postać Jana Kasprowicza jest naszej fundacji szczególnie bliska, jako że ten polski poeta, dramaturg, krytyk literacki, jeden z czołowych przedstawicieli Młodej Polski związał swoje życie ze Lwowem. Spędził tam 35, jakże twórczych lat. Dlatego też bardzo nas cieszy ogromne zainteresowanie młodzieży konkursem pn. „Jan Kasprowicz i Jego 35 lwowskich lat”, poświęconym twórczości tak ważnej postaci przedwojennej lwowskiej bohemy – mówi Jan Sabadasz, Prezes Zarządu Fundacji Dziedzictwo Kresowe.
Jan Kasprowicz to jeden z najwybitniejszych poetów polskich oraz najważniejszych przedstawicieli Młodej Polski, dramaturg, krytyk literacki i tłumacz. Urodził się 12 grudnia 1860 roku w Szymborzu pod Inowrocławiem. Od 1870 uczył się w pruskich gimnazjach w Inowrocławiu, Poznaniu i Opolu. Studiował filozofię i literaturoznawstwo na niemieckich uniwersytetach w Lipsku i we Wrocławiu. Podczas studiów uprawiał publicystykę i poezję, współpracując z różnymi polskimi czasopismami. Debiutował tomem Poezje w 1889 roku. Działał w kółkach socjalistycznych, był dwukrotnie aresztowany i osadzony na pół roku w więzieniu. Po zwolnieniu przeniósł się do Lwowa, gdzie mieszkał i pracował ponad 30 lat jako dziennikarz, publicysta, krytyk literacki i teatralny. Pracował w redakcji dzienników Kurier Polski i Słowo Polskie. Był cenioną postacią lwowskiego literackiego środowiska. Był prezesem Koła Artystyczno-Literackiego. Należał do Towarzystwa Literackiego im. Adama Mickiewicza. We Lwowie do jego bliskich przyjaciół należeli m.in. Leopold Staff, Iwan Franko, Kazimierz Twardowski, Kornel Makuszyński. We Lwowie był również członkiem Ligi Narodowej, a także przewodniczącym Komitetu „Daru Chełmskiego”. W 1923 roku pisarz zamieszkał w Poroninie, gdzie kupił dom nazwany Harendą, w którym zmarł trzy lata później. W 1933 roku trumnę ze szczątkami Jana Kasprowicza przeniesiono ze starego cmentarza w Zakopanem do mauzoleum obok jego domu.
Anna Gordijewska
A oto wiersz Maksyma Maksymenki, ucznia szkoły średniej nr 24 im. M. Konopnickiej we Lwowie, laureata pierwszej nagrody w konkursie wiedzy na temat twórczości Jana Kasprowicza.
Jan Kasprowicz: 35 lwowskich lat
O Kasprowiczu można mówić wiele
Układać bajeczne ballady i nowele:
Życie jego było ciężkim szlakiem,
Skutkiem tego został wielkim Polakiem.
Zamieszkał we Lwowie cztery dekady,
Gdzie dobrze sobie dawał radę:
Bohemą artystyczną go mianowali,
„lwem salonowym” nazywali.
Był dziennikarzem i aktywistą:
W „Słowie Polskim”- publicystą
Dramaturgiem oraz poetą
Bo mowa jego była zaletą.
We wszystkich utworach jego
Jest coś nadzwyczajnego!
Pisał „Poezje” i „Hymny”;
„Krzak dzikiej róży” – najbardziej słynny.
W metropolii lwowskiej,
Został rektorem uczelni polskiej.
Wiele pracował społecznie:
W życiu miasta uczestniczył bezsprzecznie.
O Kasprowiczu można pisać wiele:
O wielkim rodaku i o jego dziełach.
Dziś pamiętamy Jego 35 lwowskich lat –
W „Harendzie” składamy mu uznania kwiat.
Source: Nowy Kurier Galicyjski